„Osoba z niepełnosprawnością intelektualną bądź
fizyczną, czy po prostu z niską jakością życia, budzi emocje i
litość. Wyrażają się one często w przekonaniu, że lepiej byłoby
dla tego człowieka, gdyby się nie urodził.”
„Utrzymuje się, iż dopóki żyją rodzice dziecka
niepełnosprawnego, będzie ono pod odpowiednią opieką. Natomiast
po ich śmierci – doświadczy zapomnienia i opuszczenia.”
„Czasem nawet ludzie wierzący nie potrafią sobie uświadomić, że
osoby niepełnosprawne stanowią w istocie szczególne dobro – w
nich bowiem objawia się życie jako takie i ze względu na nie
winny być przyjęte i otoczone szacunkiem, a nie tylko ze względu
na osiągnięcia zawodowe lub społeczne, jakie staną się ich
udziałem.”
„Doświadczenie bliskich osobom niepełnosprawnym pokazuje, że
doznają oni z ich strony niezwykle bezinteresownej miłości,
ogromnej empatii i przeżywają z nimi szczególnie głębokie więzi.
Osoby te są dla nas świadkami wartości ludzkiego istnienia i
obecności Chrystusa
w drugim człowieku.”
„Dla par bezdzietnych powszechnie dopuszcza się – jako
alternatywę dalszych starań o dziecko – procedurę poczęcia poza
ustrojem matki zwaną powszechnie in vitro. Procedura ta, znana
w hodowli roślin i zwierząt, została wprowadzona do medycyny i
nie jest w istocie procedurą leczniczą. Jej celem jest
wytworzenie człowieka w laboratorium i przeniesienie go
mechanicznie do organizmu matki.”
„W procedurze in vitro tworzy się większą liczbę zarodków i
poddaje się je selekcji. Część z nich jest w przewidywalny
sposób narażana na zniszczenie lub przeznaczona do zamrożenia.”
„Po to, aby zwiększyć szansę powodzenia zabiegu in vitro, do
organizmu matki przenosi się kilka embrionów. Po pewnym czasie
sprawdza się ich rozwój i pozostawia przeważnie jeden
z nich – ten najlepiej oceniany. Pozostałe zostają przeznaczone
do selektywnej aborcji, w celu ograniczenia ryzyka związanego z
ciążą mnogą.”
„Wobec wielkiej popularności w niektórych środowiskach tej drogi
radzenia sobie
z niepłodnością zdziwienie budzi fakt, że skuteczność metody in
vitro mierzona liczbą urodzeń w stosunku do liczby prób
zapłodnienia wynosi zaledwie kilka procent.”
„Nie do pominięcia w ocenie etycznej metody in vitro są
zagrożenia zdrowotne. Informacja genetyczna wyznaczająca
możliwości rozwoju człowieka jest określona już w czasie
poczęcia. Decyduje ona o indywidualnych przymiotach osoby, jak
też przynależności do gatunku ludzkiego. W pierwszych dniach
zarodkowego życia człowieka zachodzą procesy dostosowywania się
nowo powstającego organizmu do potrzeb dalszego istnienia.
Metody sztucznej prokreacji człowieka zaburzają ten proces – z
uwagi na odmienne warunki środowiskowe, w jakich dokonuje się
połączenie komórek rozrodczych w laboratorium,
w porównaniu do naturalnych warunków organizmu matki.”
„Hormony aplikowane kobiecie celem jednoczesnego pozyskiwania
kilku komórek jajowych (dla ich zapłodnienia in vitro) wpływają
na cechy genetyczne zarówno tych komórek, jak i na zdrowie
kobiety. Niekiedy zostaje wywołany tzw. zespół hiperstymulacji
jajników z zaburzeniami krzepnięcia, obrzękami, zespołem
depresyjnym i z zagrożeniem życia włącznie.”
opr.